Diaconaat
docent: ds. Casper van Dongen
De ‘Barmhartige Samaritaan’ uit Lucas 10 is vanouds symbool voor het Diaconaat.
Maar er is in de Bijbel – en tot op heden in kerk en wereld – veel meer diaconaat.
Overal waar het Evangelie is gericht op ‘dienen’ – ‘diakonein’ is Grieks voor ‘dienen’ –, is sprake van diaconaat via zowel vrouwen als mannen.
Vanuit Bijbelse bronnen komt zo een belangrijke impuls ter sprake van het sociale en maatschappelijke werk van de kerk in de wereld: Veel ziekenhuizen en andere sociale instellingen zijn oorspronkelijk ‘diaconaal’, al meer dan duizend jaar.
In Den Haag is dat nog herkenbaar in het in de 19de eeuw ontstane Diaconessenhuis Bronovo, in het werk van Parnassia, en het dertig jaar geleden gestichte STeK (Stad en Kerk). Dat allemaal vanuit de eeuwenoude traditie dat de kerk ‘helpt waar geen helper is’.
Er valt veel voor te zeggen dat het belangrijkste ambt in de rooms-katholieke kerk niet paus of bisschop is, en in protestantse kerken niet dominee of ouderling, maar diaken, want die heeft sociale gerechtigheid voor ogen.
Casper van Dongen, geboren in 1947, studeerde theologie in Leiden, Utrecht en Jeruzalem. Hij was predikant in Rossum (Gld.), Baarn en ‘s-Gravenhage. Eerder was hij diaken, ouderling en vicaris, en na zijn emeritaat nog ouderen-predikant in Leiden; hij gaat per jaar nog ong. 25 maal voor in kerkdiensten.
Vanaf 1995 gaf hij aan de Theologische Vorming voor Geïnteresseerden (TVG) Oude en Nieuwe Testament, Kerkgeschiedenis, Dogmatiek en nu nog Diaconaat.